Poem in art and below by:

Mitra Samimi - Urich

Bibi Joon’s Night Fire

Let me tell you of my Bibi Joon

how every winter’s night

she’ll ignite a spark

on a black coal in a cage of wire

spinning it high in the sky

giving it all her breath

oh, the magic of her fire

Orbits of dancing amber

taking a painter’s colors

connecting the house to the heavens

and the heavens to the house

making fire for all her children

for a warm refuge in the Korsi Room

Pomegranate offerings

and sweets on the Korsi Table

the intoxicating scents

of Jasmine tea in the air

recitals of mystical poems

written by many men

Hafiz, Omar Khayyam, and Rumi

tales read from the book of Ferdosi

but Bibi’s own stories

were never told

my sweet grandmother, ‘Bibi joon’

the firekeeper of the house

softly spoken, woman of few words

I hear she had endured a lot of pain…

I was too young to ask

Thousands of miles

and decades away

her night fire lit in my soul

I still see her

pouring cups of tea

her eternal love

steeped deep in me

اتش شب  بی بی

بگذار بگویم   از بی بی جان

که در شبهای سرد هر زمستان

می زد  جرقه ای   به زغال  سیاه

می چرخاند  در آسمان

میداد  نفسش را

که آتش   بگیرد  جان

حلقه های   کهربائی  میرقصید  در هوا

رنگهایی  مثل  یک  نقاش

زمرد،  طلا،  فیروزه،  مروارید،  و یاقوت

میرسید از آسمانها   به خانه

و از خانه   به  آسمانها

که  فرزندانش بنشینند در پناه  گرمی

در اطاق  کرسی

شیرینی  و انار،  زنده  در دید خیال

بوی  چای یاسمین،  مست  در اطاق

شعرهایی که خوانده میشد  مثل موسیقی

شگفت انگیز همه از شاعران  مرد

حافظ ، عمر خیام،  رومی

و داستانهای فردوسی

ولی هیچ  گفته نشد

داستانهای خود  بی بی

زنی بود آرام  صدا، صحبت ش کم

اتش  نگهدار  خانه

شنیدم  که او زنی  بود

با گذشته های   پر درد و غم

ولی من  کودک بودم و نپرسیدم

آتش  شگفت انگیزش در دلم  روشن

میبینم  بی بی  را  هنوز

که   میریزد  به آرامی  چای

عشق بی  دریغ ش،  دم  کشیده

عمیق  در دل  من

Bibi Joon’s Night Fire

Acrylic on Linen

27” x 31”